“သတိ..ငါးမမွ်ားရ”
“သတိ..စံုတြဲမ်ားမထိုင္ရ”
ထိုဆိုင္းဘုတ္မ်ိဳးကို သင္ေတြ႕ဖူးေလာက္မည္။ ဒါဆိုရင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါးမမွ်ားခိုင္းသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဒိြယံမထိုင္သင့္သည္ကို သင္ဆက္စပ္၍ေတြးေပလိမ့္မည္။ ဤကား ထိုဆိုင္းဘုတ္ကေလး၏ ေနာက္မွ ကပ္ပါလာေသာ “ ပဲ့တင္သံ ” ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုေတြ႕တိုင္း ေတြ႕သူက ပဲ့တင္သံကိုနားေထာင္၍ သံုးသပ္လိုက္နာၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကဆိုင္းဘုတ္ကိုစာျဖင့္မေရး၊ သေကၤတမ်ားျဖင့္ျပသည္။ ေရကူးပံုကို မ်ဥ္းျဖတ္၍ေရမကူးရ။ မ်ဥ္းေကာက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္းဆိုလွ်င္ ေရွ႕မွာေကြ႕ရွိသည္။ ကေလးငယ္ပံုေတြ႕ရင္ ေရွ႕မွာေက်ာင္းရွိသည္။ ဤသည္တို႔ကိုျမင္လွ်င္ ေရျမင္ပါလွ်က္မကူးၾကေတာ့ ။ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းလာေသာကားမ်ား အရွိန္ေလွ်ာ့ၾကသည္။ ယင္းကား ဆိုင္းဘုတ္ကေလးေတြေနာက္မွာ ကပ္ပါလာေသာ ပဲ့တင္သံကိုၾကား၍ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းပဲ့တင္သံကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳသူမ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ရာေသာအႏၱရာယ္နွင့္ေတြ႕ၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုကို ေတြ႕တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပဲ့တင္သံကိုနားေထာင္ျဖစ္သည္။
“ၾကက္သား ကာလသားခ်က္၊ အ၀စား ၁၅၀၀”
ရွင္းသည္။ ၾကက္သားကာလသားခ်က္ကို အဓိကထား၍ ထမင္းေရာင္းခ်သည္။ ၾကိဳက္သေလာက္စားလို႔ရသည္။ လူတစ္ေယာက္ ေထာင့္ငါးရာႏႈန္း။ ကေလးလည္း ေထာင့္ငါးရာ၊ လူၾကီးလည္း ထိုႏႈန္းအတိုင္းပင္။
“ၾကိဳက္သေလာက္ျခစ္၊ မျဖဳတ္ရ”
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၏ မီးျခစ္ႏွင့္အတူ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ပင္။ ပဲ့တင္သံကေလးက အူယားစရာ။ ဒီလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြရွိသလို အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြလည္း ရွိတယ္။
“ထမင္းေကၽြးေသာလက္ကို ျပန္မကိုက္ပါႏွင့္”
တာ၀န္သိသိ၊ သစၥာရွိရွိဆုိေသာ စကာေလးကို ၾကားေယာင္ရင္း ရြံရွာေသာစိတ္ပင္ေပၚေစေသာ ဆိုင္းဘုတ္ပင္။ ယင္း၏ ပဲ့တင္သံက ဘယ္လိုေတြးေတြး စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာမရွိ။ သူ႔၀န္ထမ္းရမည္ကိုပင္ လန္႔မိေပသည္။
“ၾကိဳက္သေလာက္စား၊ က်သေလာက္ရွင္း”
“ၾကိဳက္သေလာက္ေျပာ၊ က်သေလာက္ရွင္း”
ထမင္းဆိုင္ႏွင့္ တယ္လီဖုန္းရံုးကေလးမ်ားတြင္ ေတြ႕ရတတ္ေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား။ လက္မခံခ်င္စရာ အေၾကာင္းလံုး၀ မရွိ။ သေဘာလည္း က်ပါသည္။ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္လြန္းလွသည္ဟုလည္း ေတြးမိသည္။
“တစ္ခြန္းေစ်း”
“၀ယ္ျပီးပစၥည္း ျပန္မလဲပါ”
စတိုးဆိုင္မွာ ေတြ႔ရတတ္ေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားပင္။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး စရိုက္ႏွင့္ မကိုက္ခ်င္လွ။ မိမိတို႔လူမ်ိဳးစရိုက္က ေစ်းဆစ္ခ်င္သည္။ အဆစ္ေတာင္းခ်င္သည္။ အျမည္းေကၽြးေသာ မႏၱေလးထိုးမုန္႔ကိုလည္း သေဘာက်သလို။ မုန္႔ဟင္းခါးစားရင္ေတာင္ ဟင္းရည္ကေလး အဆစ္ေသာက္ရသည္ကို ေက်နပ္ၾကတဲ့လူမ်ိဳးပါလား။ “အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ အရံႈးခံလိုက္မယ္။ ကဲကဲ။ ေလွ်ာ့ေပးသြား” ဆိုလွ်င္ ဟုတ္သည္ရွိ၊ မဟုတ္သည္ရွိ ထိုဆိုင္ကိုသေဘာက်ကာ ဆိုင္ရွင္ကိုလည္း တစ္သက္လံုးေက်းဇူးတင္ၾကသည္။ ဒီၾကားထဲ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေပရာ ကံစမ္းမဲပါသည္ဆိုပါက ေရႊဆိုင္လည္း မ်က္ႏွာပြင့္သလို အရက္ဆိုတာကိုလည္း မက္မက္စက္စက္ ေသာက္ၾကသည္။
“က်ား”
“မ”
အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦးမ်ားတြင္ေတြ႔ရေလ့ရွိေသာ ဆိုင္းဘုတ္ငယ္မ်ားပင္။ ရွင္းသည္။ မွား၀င္လွ်င္ ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံပင္။ ကၽြန္ေတာ္ဆို ငယ္ငယ္က ရုပ္ရွင္ရံုတစ္ခု၏ “မ”ခန္းထဲသို႔ အေဒၚႏွင့္အတူလိုက္၍၀င္ဖူးသည္။ (ၾကြားစရာမရွိေတာ့လည္း ဒါပဲထည့္ၾကြားရတာေပါ့) အမွန္က ေမွာင္လြန္းေသာ အခန္းေရွ႕မွာ “က်ား”ဟူသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုလန္႔ျပိီး အေဒၚေနာက္လိုက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ မူလတန္းအရြယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တျခား “မမ”တို႔က မ်က္ေစာင္းခဲျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ ပဲ့တင္သံကို စတင္ခံစားမိျခင္းျဖစ္သည္။
ဒဂံုျမဳိ႕ဘက္ရွိ အိမ္တစ္အိမ္သည္ လုပ္ငန္းစံုသည္။ ထိုအိမ္ေရွ႕တြင္ လုပ္ငန္းစံုအတြက္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးတစ္ခုေထာင္ထားသည္။ ယင္းဆိုင္းဘုတ္မွာ…
“သဲရမည္”
“ေတာင္ေျမရမည္”
“အုတ္ရမည္”
“ေရႊပန္းမ်ိဳးသန္႔သန္႔ရမည္”
လုပ္ငန္းရွင္သည္ ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ သဲ၊ ရိသာ ေခၚ ေတာင္ေျမႏွင့္ အုတ္ခဲအျပင္ ေရႊပန္းကိုလည္း မ်ိဳးသန္႔သန္႔ပြား၍ ေရာင္းခ်ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း ပဲ့တင္သံမွတစ္ဆင့္သိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းရွင္မွာ အပ်ိဳၾကီးညီအမျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕က အေတြးေခ်ာ္ရင္း တခြိခြိရယ္သည္။
“ဘာေၾကာင့္ရပ္ရပ္၊ လမ္းေဘးခ်ရပ္”
“ဗို႔အား ၁၅၀၀”
“ဟြန္းသံကင္းမဲ့ဇုန္”
“ဆူညံျခင္းသည္းခံပါ”
“အလွဴခံမလာရ”
ထိုဆိုင္းဘုတ္မ်ားမွလည္း ေက်းဇူးတင္ေသာ၊ အႏၱရာယ္ရွိေသာ၊ သတိခ်ပ္သင့္ေသာ၊ ဆင္ျခင္သင့္ေသာ ပဲ့တင္သံမ်ားႏွင့္ အျမင္ကတ္သြားေသာ ပဲ့တင္သံမ်ားပင္ရရွိတတ္သည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ စကားလံုးက်စ္လစ္ေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးတိုင္း အေတြးပြားစရာ ပဲ့တင္သံမ်ား အသီးသီးရရွိနိုင္သည္။ ရယ္ေမာဖြယ္၊ တက္ၾကြဖြယ္၊ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ပဲ့တင္သံမ်ားကို ေပးရင္း ေနရာအသီးသီးတြင္ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးမ်ားကေတာ့ ေနရာယူလာျပီျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကြမ္းယာဆိုင္ကေလးတစ္ခုမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္က ေျမျဖဴျဖင့္သာ ေရးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးျဖစ္ျပီး စာဖတ္သူေရာ ဆိုင္ရွင္ပါ မည္သို႔ပဲ့တင္သံမ်ိဳးထြက္ေၾကာင္း သိႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းဆိုင္းဘုတ္ေရးဆြဲျပီးေနာက္ ေရာင္း၀ယ္ေရး ပိုမိုတိုးလာ၍ အဆိုပါကြမ္းယာဆိုင္ကေလးသည္ ကုန္စံုေရာင္းေသာ အဆင့္သို႔ တစ္နွစ္အတြင္းေရာက္လာသည္။ ယင္းအတြက္ ဆိုင္ကို ခ်ဲ႕ထြင္သလို ေဆးသုတ္ျခင္းမ်ားပါ ဆိုင္ရွင္ကျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါဆိုင္းဘုတ္ကေလးမွာမူ ေျမျဖဴေရာင္မွိန္မွန္ကေလးႏွင့္ ရွိေနျမဲပင္။
ဆိုင္းဘုတ္ကေလးမွာ….
“ကၽြန္ေတာ္မလွဴႏိုင္ေသးပါ..
လွဴနိုင္ေသာေန႔တြင္ သင့္ကိုဖိတ္ၾကားပါမည္”
No comments:
Post a Comment