ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ငတံုးပဲ။ တံုးတာမွ ဆံပင္ေတာင္သိပ္မရွိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေက်နပ္တာနဲ႔ အင္တာနက္ကေဖးကို အေျပးဆြဲခဲ့တာ။ အဓိကကေတာ့ တံုးတာေတြကို မေက်နပ္လို႔ ေခတ္ကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ အင္တာနက္ကို သံုးခဲ့တာေလ။
ေၾသာ္ အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း ေတြ႔လိုက္တဲ့ မဒီေတြကလည္းေထာင္းေထာင္းေက်လို႔။ အဲ့ ေတြ႔လိုက္တဲ့ ဗဟုသုတစာေပေတြ ေကာင္းေကာင္းကို လြန္လို႔ ကၽြံလို႔ပါလား။ အဲ အဲဒီမွာတင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္မွာသာ ဘာမွမဟုတ္သလို ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ အင္တာနက္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ ရာခ်ီလို႔။ ရဲေမေကာင္မေလး (၇) ေယာက္ေတာင္ပါေသး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖမ္းမလို႔ သတင္းယူေနတာလည္းျဖစ္မွာေပါ့။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္ေထာင္ဇာတာေပါ့ေလ။ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြ ေဆာ့ကစားလိုက္တယ္။
“ေဟ့ မေတြ႔တာေတာင္ၾကာျပီေနာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“မေတြ႕ဆို တရားစခန္း၀င္ေနတယ္ေလ”
“အခုေရာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“အခုနက္သံုးျပီးရင္ တရားထိုင္ရမွာေပါ့”
ေကာင္မေလးကကၽြန္ေတာ္ထင္တာထက္ေတာင္ ပိုလိမၼာေနပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ အကုသိုလ္ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ေကာင္ပါ။
“တရားေတြ ဘာေတြ ခဏထား။ အေျဖေတာင္းထားတာ ဘယ္လိုလဲ”
“ဒီဘ၀မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”
“မင္းက ငါ့အခ်စ္ကိုမယံုလို႔လား”
“ဒီဘ၀မွာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး”
အေျဖေတာင္းတိုင္း ဒီစာေၾကာင္းပဲ အျမဲေပၚေပၚလာခဲ့တယ္။ ဘာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေကာင္မေလးမွာ ေအက်ေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မေသေတာင္ ေအာက္ပိုင္းတစ္ျခမ္းေလျဖတ္ေနလို႔လား စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြ မိုက္ရိုင္းေနတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဒီေလာက္အသည္းမာတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ခါမွ မေတြ႕ခဲ့မိဘူး။
“ဘာလို႔လဲကြာ မနက္ျဖန္ခါ ေတြ႔ခ်င္တယ္”
“မနက္ျဖန္ခါ မအားဘူး”
“ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ”
“ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴခံထြက္ရမွာေလ”
“အင္”
ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
“ဒါ ဒါဆို သီလရွင္ၾကီးေပါ့”
“မယံုလို႔လား”
“မယံုဘူး”
ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ မေလွ်ာ့ဘူး။
“ဒါဆို တျခားဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ေနေနာ္”
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ အလိုလိုလွည့္မိတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔။ ေကာင္မေလးတမင္စတာပဲျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ သီလရွင္သာျဖစ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က်ဴမိတဲ့ အကုသိုလ္အဟုန္ေၾကာင့္ မဟာအ၀ီစိငရဲကို ဒိုးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိက ေျပာဖြယ္မရွိေတာ့။ ေမာ္နီတာကို တုန္တုန္ရီရီ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတယ္။
“ဟင္ သီလရွင္ပံု”
အာေမဍိတ္သံအဆံုးမွာ တုန္ရီေသာလက္မ်ားႏွင့္
“ငမိုက္သားကို ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား”
“ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒကာေလး”
“တင္ပါးဘုရား ေပါင္ရင္းပါဘုရား”
ေၾသာ္အေရးထဲ အေက်ာကမေသေသးဘူး။
“ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒကာေလးရယ္။ မနက္ျဖန္ခါ ဒကာေလးေပးတဲ့ လိပ္စာအတိုင္း ဆြမ္းဆန္စိမ္းအလွဴခံၾကြခဲ့မယ္ေနာ္”
“အင္”
ကၽြန္ေတာ္တံုးတာက အဲဒီလိုဗ်။ ဒီဆရာေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စကားေတြေျပာလာတာၾကာျပီ။ ဆရာေလးဘက္က အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြ သီလရွင္မွန္းသိေအာင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကီးကသာ ကာမႏြံဖံုးလႊမ္းလို႔ ဘာမွမသိခဲ့ဘူး။
ေၾသာ္ အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း ေတြ႔လိုက္တဲ့ မဒီေတြကလည္းေထာင္းေထာင္းေက်လို႔။ အဲ့ ေတြ႔လိုက္တဲ့ ဗဟုသုတစာေပေတြ ေကာင္းေကာင္းကို လြန္လို႔ ကၽြံလို႔ပါလား။ အဲ အဲဒီမွာတင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္မွာသာ ဘာမွမဟုတ္သလို ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ အင္တာနက္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ ရာခ်ီလို႔။ ရဲေမေကာင္မေလး (၇) ေယာက္ေတာင္ပါေသး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖမ္းမလို႔ သတင္းယူေနတာလည္းျဖစ္မွာေပါ့။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္ေထာင္ဇာတာေပါ့ေလ။ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြ ေဆာ့ကစားလိုက္တယ္။
“ေဟ့ မေတြ႔တာေတာင္ၾကာျပီေနာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“မေတြ႕ဆို တရားစခန္း၀င္ေနတယ္ေလ”
“အခုေရာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“အခုနက္သံုးျပီးရင္ တရားထိုင္ရမွာေပါ့”
ေကာင္မေလးကကၽြန္ေတာ္ထင္တာထက္ေတာင္ ပိုလိမၼာေနပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ အကုသိုလ္ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ေကာင္ပါ။
“တရားေတြ ဘာေတြ ခဏထား။ အေျဖေတာင္းထားတာ ဘယ္လိုလဲ”
“ဒီဘ၀မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”
“မင္းက ငါ့အခ်စ္ကိုမယံုလို႔လား”
“ဒီဘ၀မွာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး”
အေျဖေတာင္းတိုင္း ဒီစာေၾကာင္းပဲ အျမဲေပၚေပၚလာခဲ့တယ္။ ဘာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေကာင္မေလးမွာ ေအက်ေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မေသေတာင္ ေအာက္ပိုင္းတစ္ျခမ္းေလျဖတ္ေနလို႔လား စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးေတြ မိုက္ရိုင္းေနတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဒီေလာက္အသည္းမာတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ခါမွ မေတြ႕ခဲ့မိဘူး။
“ဘာလို႔လဲကြာ မနက္ျဖန္ခါ ေတြ႔ခ်င္တယ္”
“မနက္ျဖန္ခါ မအားဘူး”
“ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ”
“ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလွဴခံထြက္ရမွာေလ”
“အင္”
ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
“ဒါ ဒါဆို သီလရွင္ၾကီးေပါ့”
“မယံုလို႔လား”
“မယံုဘူး”
ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ မေလွ်ာ့ဘူး။
“ဒါဆို တျခားဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ေနေနာ္”
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ အလိုလိုလွည့္မိတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔။ ေကာင္မေလးတမင္စတာပဲျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ သီလရွင္သာျဖစ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က်ဴမိတဲ့ အကုသိုလ္အဟုန္ေၾကာင့္ မဟာအ၀ီစိငရဲကို ဒိုးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိက ေျပာဖြယ္မရွိေတာ့။ ေမာ္နီတာကို တုန္တုန္ရီရီ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မိတယ္။
“ဟင္ သီလရွင္ပံု”
အာေမဍိတ္သံအဆံုးမွာ တုန္ရီေသာလက္မ်ားႏွင့္
“ငမိုက္သားကို ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား”
“ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒကာေလး”
“တင္ပါးဘုရား ေပါင္ရင္းပါဘုရား”
ေၾသာ္အေရးထဲ အေက်ာကမေသေသးဘူး။
“ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဒကာေလးရယ္။ မနက္ျဖန္ခါ ဒကာေလးေပးတဲ့ လိပ္စာအတိုင္း ဆြမ္းဆန္စိမ္းအလွဴခံၾကြခဲ့မယ္ေနာ္”
“အင္”
ကၽြန္ေတာ္တံုးတာက အဲဒီလိုဗ်။ ဒီဆရာေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စကားေတြေျပာလာတာၾကာျပီ။ ဆရာေလးဘက္က အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြ သီလရွင္မွန္းသိေအာင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကီးကသာ ကာမႏြံဖံုးလႊမ္းလို႔ ဘာမွမသိခဲ့ဘူး။
No comments:
Post a Comment